Ο Πούτιν έχει απαιτήσει από χώρες τις οποίες χαρακτηρίζει «μη φιλικές» να συμφωνήσουν στην εφαρμογή ενός σχεδίου βάσει του οποίου θα πρέπει να ανοίξουν λογαριασμούς στην Gazprombank για τις πληρωμές του ρωσικού φυσικού αερίου

Ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός Gazprom αναστέλλει από σήμερα Τετάρτη 27/04 τις παραδόσεις φυσικού αερίου στη Βουλγαρία και στην Πολωνία, όπως ανακοίνωσαν το βράδυ της Τρίτης τα αρμόδια υπουργεία των δύο χωρών, υπογραμμίζοντας πως έχουν προετοιμαστεί για αυτό.

«Στις 26 Απριλίου 2022, η Gazprom ενημέρωσε την PGNiG για την πρόθεσή της να αναστείλει πλήρως τις παραδόσεις στο πλαίσιο της σύμβασης (για τον αγωγό) Yamal (...) στις 27 Απριλίου», ανέφερε η πολωνική κρατική εταιρεία σε δελτίο Τύπου. Ο ενεργειακός εφοδιασμός της Πολωνίας είναι ασφαλής, διαβεβαίωσε η υπουργός Κλίματος και Περιβάλλοντος Άννα Μόσκβα, υπογραμμίζοντας πως «δεν θα υπάρξει έλλειψη φυσικού αερίου στα πολωνικά σπίτια». «Από την πρώτη ημέρα του πολέμου, έχουμε δηλώσει ότι είμαστε έτοιμοι για πλήρη ανεξαρτησία από τις ρωσικές πρώτες ύλες», συμπλήρωσε.
 

Οι ροές από άλλες πηγές θα αντικαταστήσουν τις προμήθειες της Gazprom, τόνισε από την πλευρά του ο αρμόδιος υπουργός για την Ενεργειακή Ασφάλεια της Πολωνίας Πιοτρ Ναΐμσκι, συμπληρώνοντας πως ούτως ή άλλως η σύμβαση για τον αγωγό Yamal επρόκειτο να λήξει τον Δεκέμβριο.

Λίγες ώρες αργότερα το υπουργείο Ενέργειας της Βουλγαρίας ανακοίνωσε ότι η Gazprom ενημέρωσε τη βουλγαρική κρατική εταιρεία διανομής φυσικού αερίου Bulgargaz για την αναστολή των παραδόσεων φυσικού αερίου από σήμερα Τετάρτη.

Το βουλγαρικό υπουργείο αναφέρει έχει λάβει μέτρα για την εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων σε ό,τι αφορά τις προμήθειες φυσικού αερίου και τη διαχείριση της κατάστασης. Υπογραμμίζει ότι στην παρούσα φάση δεν απαιτούνται περιορισμοί στην κατανάλωση φυσικού αερίου στη Βουλγαρία, η οποία καλύπτει πάνω από το 90% των αναγκών της με τις εισαγωγές από την Gazprom.

Ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει απαιτήσει από χώρες τις οποίες χαρακτηρίζει «μη φιλικές» να συμφωνήσουν στην εφαρμογή ενός σχεδίου βάσει του οποίου θα πρέπει να ανοίξουν λογαριασμούς στην Gazprombank για τις πληρωμές του ρωσικού φυσικού αερίου, με την τελευταία να αναλαμβάνει τη μετατροπή του συναλλάγματος σε ρούβλια.

Ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου είχε απειλήσει να κλείσει την «κάνουλα» του φυσικού αερίου σε περίπτωση που οι αξιώσεις του δεν ικανοποιούνταν πλήρως.

«Η νέα διαδικασία πληρωμής σε δύο στάδια, που προτείνει η Ρωσία, δεν είναι σύμφωνη με την υφιστάμενη σύμβαση μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους και εγκυμονεί σημαντικούς κινδύνους για τη Βουλγαρία, συμπεριλαμβανομένης της πραγματοποίησης πληρωμών χωρίς να λαμβάνει καμία προμήθεια φυσικού αερίου από τη ρωσική πλευρά», ανέφερε το υπουργείο Ενέργειας της Βουλγαρίας.

του John J. Mearsheimer
Foreign Affairs
Σεπτέμβριος/Οκτώβριος 2014

https://www.foreignaffairs.com/articles/russia-fsu/2014-08-18/why-ukraine-crisis-west-s-fault

John Mearsheimer. Γεννήθηκε το 1947 στο Μπρούκλιν της Ν. Υόρκης. Κατατάχθηκε στο στρατό σε ηλικία 18 ετών και σπούδασε στη Στρατιωτική Ακαδημία των ΗΠΑ, στο West Point. Μετά την αποφοίτηση του υπηρέτησε ως αξιωματικός της αεροπορίας για 5 χρόνια, και στη συνέχεια έκανε ανώτερες σπουδές στα πανεπιστήμια Cornell και University of Southern California, στον τομέα των διεθνών σχέσεων. Από το 1982 ήταν καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Σικάγο. 

Είναι ένας από τους πιο οξυδερκείς μελετητές και διεθνώς αναγνωρισμένους γεωπολιτικούς αναλυτές. Τα βιβλία του πραγματεύονται θέματα πολιτικής διεθνούς ασφαλείας και θεωρίας των διεθνών σχέσεων: Conventional Deterrence (1983), Nuclear Deterrence: Ethics and Strategy (1985), Liddell Hart and the Weight of History (1988), «Η τραγωδία της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων (2001), «Το Ισραηλινό Λόμπι και η Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ» (2006 – από κοινού με τον Stephen Walt).

Έχει γράψει επίσης πολλά άρθρα που δημοσιεύτηκαν σε ακαδημαϊκά έντυπα όπως το International Security και το Foreign Affairs, καθώς και σε περιοδικά ευρύτερης κυκλοφορίας όπως το Atlantic Monthly, το οποίο, για λόγους ευνόητους, αρνήθηκε να δημοσιεύσει το «Ισραηλινό Λόμπι».

Εκδόθηκαν στα ελληνικά: Το σημαντικότερο έργο του, «Η τραγωδία της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων» (Αθήνα, Ποιότητα, 2011, 6η έκδοση – που έχει καταστεί βιβλίο-αναφοράς από την πρώτη έκδοσή του το 2001) και «Το Ισραηλινό Λόμπι και η Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ» (London Review of Books 2006 και Αθήνα, Θύραθεν, 2006).

 

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Η ΔΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ
Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΥΘΥΝΩΝ
ΜΙΑ ΔΙΕΞΟΔΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Σύμφωνα με την επικρατούσα σοφία στη Δύση, η κρίση στην Ουκρανία μπορεί να αποδοθεί σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στη ρωσική επιθετικότητα. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, σύμφωνα με το επιχείρημα αυτό, προσάρτησε την Κριμαία από μια μακροχρόνια επιθυμία να αναζωογονήσει τη σοβιετική αυτοκρατορία και μπορεί τελικά να διεκδικήσει και την υπόλοιπη Ουκρανία, καθώς και άλλες χώρες στην ανατολική Ευρώπη. Απ’ αυτή την άποψη, η ανατροπή του Ουκρανού προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς τον Φεβρουάριο του 2014 παρείχε απλώς ένα πρόσχημα για την απόφαση του Πούτιν να διατάξει τις ρωσικές δυνάμεις να καταλάβουν μέρος της Ουκρανίας.

Αλλά αυτός ο απολογισμός είναι λάθος: οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους μοιράζονται το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την κρίση. Η βασική πηγή του προβλήματος είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, το κεντρικό στοιχείο μιας ευρύτερης στρατηγικής για την απομάκρυνση της Ουκρανίας από την τροχιά της Ρωσίας και την ενσωμάτωσή της στη Δύση. Ταυτόχρονα, η επέκταση της ΕΕ προς τα ανατολικά και η υποστήριξη της Δύσης στο κίνημα υπέρ της δημοκρατίας στην Ουκρανία —ξεκινώντας με την Πορτοκαλί Επανάσταση το 2004— ήταν επίσης κρίσιμα στοιχεία. 

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι Ρώσοι ηγέτες αντιτάχθηκαν σθεναρά στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και τα τελευταία χρόνια, έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα παραμείνουν αδρανείς ενώ ο στρατηγικά σημαντικός γείτονάς τους μετατράπηκε σε δυτικό προπύργιο. Για τον Πούτιν, η παράνομη ανατροπή του δημοκρατικά εκλεγμένου και φιλορώσου προέδρου της Ουκρανίας —την οποία δικαίως χαρακτήρισε «πραξικόπημα»— ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. 

Η αντίδραση του Πούτιν δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη. Άλλωστε, η Δύση είχε μετακινηθεί στο κατώφλι της Ρωσίας και απειλούσε τα βασικά στρατηγικά της συμφέροντα, ένα σημείο που ο Πούτιν τόνισε εμφατικά και επανειλημμένα. Οι ελίτ στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη έχουν τυφλωθεί από τα γεγονότα μόνο και μόνο επειδή συμφωνούν με μια εσφαλμένη άποψή τους για τη διεθνή πολιτική. Τείνουν να πιστεύουν ότι η λογική του ρεαλισμού έχει μικρή σημασία στον 21ο αιώνα και ότι η Ευρώπη μπορεί να διατηρηθεί ολόκληρη και ελεύθερη με βάση τέτοιες φιλελεύθερες αρχές όπως το κράτος δικαίου, η οικονομική αλληλεξάρτηση και η δημοκρατία.

Αλλά αυτό το μεγάλο σχέδιο στράβωσε στην Ουκρανία. Η κρίση εκεί δείχνει ότι η realpolitik παραμένει σχετική — και τα κράτη που την αγνοούν το κάνουν με δικό τους κίνδυνο. Οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης υπέπεσαν σε γκάφες στην προσπάθειά τους να μετατρέψουν την Ουκρανία σε δυτικό προπύργιο στα σύνορα της Ρωσίας. Τώρα που αποκαλύφθηκαν οι συνέπειες, θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο λάθος να συνεχιστεί αυτή η λανθασμένη πολιτική.

Η ΔΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ

Όταν ο Ψυχρός Πόλεμος έφτασε στο τέλος του, οι Σοβιετικοί ηγέτες προτίμησαν οι αμερικανικές δυνάμεις να παραμείνουν στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ να παραμείνει ανέπαφο, μια ρύθμιση που πίστευαν ότι θα κρατούσε ειρηνική μια επανενωμένη Γερμανία. Αλλά αυτοί και οι Ρώσοι διάδοχοί τους δεν ήθελαν να μεγαλώσει το ΝΑΤΟ και υπέθεσαν ότι οι δυτικοί διπλωμάτες κατανοούσαν τις ανησυχίες τους. Η κυβέρνηση Κλίντον προφανώς σκέφτηκε το αντίθετο, και στα μέσα της δεκαετίας του 1990 άρχισε να πιέζει για επέκταση του ΝΑΤΟ.

Ο πρώτος γύρος της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ πραγματοποιήθηκε το 1999 και έφερε την Τσεχική Δημοκρατία, την Ουγγαρία και την Πολωνία. Ο δεύτερος γύρος συνέβη το 2004, και περιελάμβανε τη Βουλγαρία, την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία και τη Σλοβενία. 

Η Μόσχα διαμαρτυρήθηκε σθεναρά από την αρχή. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ το 1995 κατά των Σερβοβόσνιων, για παράδειγμα, ο Ρώσος Πρόεδρος Μπόρις Γιέλτσιν είπε: «Αυτό είναι το πρώτο σημάδι του τι θα μπορούσε να συμβεί όταν το ΝΑΤΟ φτάσει ακριβώς στα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. ... Η φλόγα του πολέμου θα μπορούσε να απλωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη». Αλλά οι Ρώσοι ήταν πολύ αδύναμοι εκείνη την εποχή για να αποτρέψουν την κίνηση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά – η οποία, σε κάθε περίπτωση, δεν φαινόταν τόσο απειλητική, αφού κανένα από τα νέα μέλη δεν μοιραζόταν σύνορα με τη Ρωσία, εκτός από τις μικροσκοπικές χώρες της Βαλτικής.

Τότε το ΝΑΤΟ άρχισε να κοιτάζει πιο ανατολικά. Στη σύνοδο κορυφής του Απριλίου 2008 στο Βουκουρέστι, η συμμαχία εξέτασε την αποδοχή της Γεωργίας και της Ουκρανίας. Η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους υποστήριξε αυτή την κίνηση, αλλά η Γαλλία και η Γερμανία της αντιτάχθηκαν φοβούμενες ότι θα προκαλούσε έναν αδικαιολόγητο ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Στο τέλος, τα μέλη του ΝΑΤΟ κατέληξαν σε έναν συμβιβασμό: η συμμαχία δεν ξεκίνησε την επίσημη διαδικασία που οδηγεί στην ένταξη, αλλά εξέδωσε μια δήλωση υποστηρίζοντας τις φιλοδοξίες της Γεωργίας και της Ουκρανίας και δηλώνοντας με τόλμη: «Αυτές οι χώρες θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ». 

Η Μόσχα, ωστόσο, δεν είδε το αποτέλεσμα ως συμβιβασμό. Ο Αλεξάντερ Γκρούσκο, τότε υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, είπε: «Η ένταξη της Γεωργίας και της Ουκρανίας στη συμμαχία είναι ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος που θα είχε πιο σοβαρές συνέπειες για την πανευρωπαϊκή ασφάλεια». 

Ο Πούτιν υποστήριξε ότι η αποδοχή αυτών των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ θα αντιπροσώπευε μια «άμεση απειλή» για τη Ρωσία. Μια ρωσική εφημερίδα ανέφερε ότι ο Πούτιν, ενώ μιλούσε με τον Μπους, «εννοούσε πολύ καθαρά ότι εάν η Ουκρανία γινόταν αποδεκτή στο ΝΑΤΟ, θα έπαυε να υπάρχει».

Η εισβολή της Ρωσίας στη Γεωργία τον Αύγουστο του 2008, θα έπρεπε να είχε διαλύσει κάθε αμφιβολία σχετικά με την αποφασιστικότητα του Πούτιν να αποτρέψει την ένταξη της Γεωργίας και της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Ο Πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι, ο οποίος ήταν αφοσιωμένος στην ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ, είχε αποφασίσει το καλοκαίρι του 2008 να ενσωματώσει εκ νέου δύο αυτονομιστικές περιοχές, την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. 

Αλλά ο Πούτιν προσπάθησε να κρατήσει τη Γεωργία αδύναμη, διχασμένη και εκτός του ΝΑΤΟ. Αφού ξέσπασαν μάχες μεταξύ της γεωργιανής κυβέρνησης και των αυτονομιστών της Νότιας Οσετίας, οι ρωσικές δυνάμεις ανέλαβαν τον έλεγχο της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας. Η Μόσχα είχε εκφράσει την άποψη της. Ωστόσο, παρά αυτή τη σαφή προειδοποίηση, το ΝΑΤΟ δεν εγκατέλειψε ποτέ δημόσια τον στόχο του να ενσωματώσει τη Γεωργία και την Ουκρανία στη συμμαχία. Και η επέκταση του ΝΑΤΟ συνέχισε να βαδίζει προς τα εμπρός, κάνοντας μέλη της την Αλβανία και την Κροατία το 2009.

Η ΕΕ, επίσης, βαδίζει προς τα ανατολικά. Τον Μάιο του 2008, παρουσίασε την πρωτοβουλία της για την Ανατολική Εταιρική Σχέση, ένα πρόγραμμα για την προώθηση της ευημερίας σε χώρες όπως η Ουκρανία και την ενσωμάτωσή τους στην οικονομία της ΕΕ. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Ρώσοι ηγέτες θεωρούν το σχέδιο ως εχθρικό προς τα συμφέροντα της χώρας τους. Τον περασμένο Φεβρουάριο, πριν αναγκαστεί ο Γιανουκόβιτς να παραιτηθεί, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κατηγόρησε την ΕΕ ότι προσπαθεί να δημιουργήσει μια «σφαίρα επιρροής» στην Ανατολική Ευρώπη. Στα μάτια των Ρώσων ηγετών, η επέκταση της ΕΕ είναι ένας προπομπός για την επέκταση του ΝΑΤΟ. 

Το τελευταίο εργαλείο της Δύσης για να απομακρύνει το Κίεβο από τη Μόσχα ήταν οι προσπάθειές της να διαδώσει τις δυτικές αξίες και να προωθήσει τη δημοκρατία στην Ουκρανία και σε άλλα μετασοβιετικά κράτη, ένα σχέδιο που συχνά συνεπάγεται χρηματοδότηση φιλοδυτικών ατόμων και οργανώσεων. 

Η Victoria Nuland, η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, υπολόγισε τον Δεκέμβριο του 2013 ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν επενδύσει περισσότερα από 5 δισεκατομμύρια δολάρια από το 1991 για να βοηθήσουν την Ουκρανία να επιτύχει «το μέλλον που της αξίζει». 

Ως μέρος αυτής της προσπάθειας, η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρηματοδότησε το National Endowment for Democracy (NED). Αυτό το μη-κερδοσκοπικό ίδρυμα έχει χρηματοδοτήσει περισσότερα από 60 έργα με στόχο την προώθηση της κοινωνίας των πολιτών στην Ουκρανία και ο πρόεδρός του Carl Gershman, χαρακτήρισε αυτή τη χώρα «το μεγαλύτερο βραβείο». Μετά τη νίκη του Γιανουκόβιτς στις προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2010, το NED αποφάσισε ότι αυτό υπονόμευε τους στόχους του και έτσι ενίσχυσε τις προσπάθειές του να στηρίξει την αντιπολίτευση και να ενισχύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας.

Όταν οι Ρώσοι ηγέτες εξετάζουν τη δυτική κοινωνική μηχανική στην Ουκρανία, ανησυχούν ότι η χώρα τους μπορεί να είναι η επόμενη. Και τέτοιοι φόβοι δεν είναι σχεδόν αβάσιμοι. Τον Σεπτέμβριο του 2013, ο Gershman έγραψε στην Washington Post: 

«Η επιλογή της Ουκρανίας να ενταχθεί στην Ευρώπη θα επιταχύνει την κατάρρευση της ιδεολογίας του ρωσικού ιμπεριαλισμού που εκπροσωπεί ο Πούτιν. Οι Ρώσοι, επίσης, αντιμετωπίζουν μια επιλογή και ο Πούτιν μπορεί να βρεθεί στο τέλος χαμένος, όχι μόνο στο εγγύς εξωτερικό, αλλά και στην ίδια τη Ρωσία».

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ

Το τριπλό πακέτο πολιτικών της Δύσης —διεύρυνση του ΝΑΤΟ, επέκταση της ΕΕ και προώθηση της δημοκρατίας— έριξε λάδι στη φωτιά που περίμενε να ανάψει. Η σπίθα ήρθε τον Νοέμβριο του 2013, όταν ο Γιανουκόβιτς απέρριψε μια σημαντική οικονομική συμφωνία που διαπραγματευόταν με την ΕΕ και αποφάσισε να δεχτεί μια ρωσική αντιπροσφορά 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή η απόφαση οδήγησε σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις που κλιμακώθηκαν τους επόμενους τρεις μήνες και που μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου είχαν οδηγήσει στο θάνατο περίπου 100 διαδηλωτών. Δυτικοί απεσταλμένοι πέταξαν εσπευσμένα στο Κίεβο για να επιλύσουν την κρίση. 

Στις 21 Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση κατέληξαν σε μια συμφωνία που επέτρεψε στον Γιανουκόβιτς να παραμείνει στην εξουσία μέχρι τη διεξαγωγή νέων εκλογών. Αλλά η συμφωνία κατέρρευσε αμέσως και ο Γιανουκόβιτς κατέφυγε στη Ρωσία την επόμενη μέρα. Η νέα κυβέρνηση στο Κίεβο ήταν φιλοδυτική και αντι-ρωσική στον πυρήνα της, και σ’ αυτή συμμετείχαν 4 υψηλόβαθμα μέλη που θα μπορούσαν νόμιμα να χαρακτηριστούν νεοφασίστες. 

Αν και η πλήρης έκταση της εμπλοκής των ΗΠΑ δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί, είναι σαφές ότι η Ουάσιγκτον υποστήριξε το πραξικόπημα. 

Η Victoria Nuland, αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για τις Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις και ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής John McCain συμμετείχαν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και ο Geoffrey Pyatt (Τζέφρι Πάιατ), πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ουκρανία, διακήρυξε μετά την ανατροπή του Γιανουκόβιτς ότι ήταν «μια μέρα που θα γραφεί στα βιβλία της ιστορίας». 

Όπως αποκάλυψε μια τηλεφωνική ηχογράφηση που διέρρευσε, η Victoria Nuland είχε υποστηρίξει την αλλαγή καθεστώτος και ήθελε να γίνει πρωθυπουργός στη νέα κυβέρνηση ο Ουκρανός πολιτικός Αρσένι Γιατσενιούκ, κάτι που έγινε. Δεν είναι περίεργο που οι Ρώσοι όλων των πεποιθήσεων πιστεύουν ότι η Δύση έπαιξε ρόλο στην εκδίωξη του Γιανουκόβιτς.

Για τον Πούτιν είχε φτάσει η ώρα να ενεργήσει εναντίον της Ουκρανίας και της Δύσης. Λίγο μετά τις 22 Φεβρουαρίου, διέταξε τις ρωσικές δυνάμεις να πάρουν την Κριμαία από την Ουκρανία και αμέσως μετά την ενσωμάτωσε στη Ρωσία. Το έργο αποδείχθηκε σχετικά εύκολο, χάρη στα χιλιάδες ρωσικά στρατεύματα που ήταν ήδη σταθμευμένα σε ναυτική βάση στο λιμάνι της Σεβαστούπολης της Κριμαίας. Η Κριμαία έγινε επίσης εύκολος στόχος, καθώς οι Ρώσοι αποτελούν περίπου το 60% του πληθυσμού της Κριμαίας. Οι περισσότεροι από αυτούς ήθελαν να αποσχιστούν από την Ουκρανία. 

Στη συνέχεια, ο Πούτιν άσκησε μαζική πίεση στη νέα κυβέρνηση στο Κίεβο για να την αποθαρρύνει να συμπαραταχθεί με τη Δύση ενάντια στη Μόσχα, καθιστώντας σαφές ότι θα κατέστρεφε την Ουκρανία ως λειτουργικό κράτος πριν να της επιτρέψει να καταστεί δυτικό προπύργιο στο κατώφλι της Ρωσίας. Προς αυτόν τον σκοπό, έχει παράσχει συμβούλους, όπλα και διπλωματική υποστήριξη στους Ρώσους αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία, οι οποίοι ωθούν τη χώρα προς τον εμφύλιο πόλεμο. Έχει συγκεντρώσει έναν μεγάλο στρατό στα σύνορα με την Ουκρανία, απειλώντας να εισβάλει εάν η κυβέρνηση πατάξει τους αντάρτες. Παράλληλα, αύξησε απότομα την τιμή του φυσικού αερίου που πουλάει η Ρωσία στην Ουκρανία και απαίτησε να πληρωθούν οι προηγούμενες εξαγωγές. Ο Πούτιν παίζει σκληρά.

Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Οι ενέργειες του Πούτιν πρέπει να είναι εύκολα κατανοητές. Η Ουκρανία (μια τεράστια έκταση επίπεδης γης την οποία διέσχισαν η Ναπολεόντεια Γαλλία, η αυτοκρατορική Γερμανία και η ναζιστική Γερμανία για να χτυπήσουν την ίδια τη Ρωσία) χρησιμεύει ως ουδέτερη χώρα τεράστιας στρατηγικής σημασίας για τη Ρωσία. Κανένας Ρώσος ηγέτης δεν θα ανεχόταν να προσχωρήσει η Ουκρανία σε μια στρατιωτική συμμαχία που ήταν ο θανάσιμος εχθρός της Μόσχας μέχρι πρόσφατα. Και κανένας Ρώσος ηγέτης δεν θα έμενε άπραγος ενώ η Δύση βοήθησε να εγκατασταθεί εκεί μια κυβέρνηση που ήταν αποφασισμένη να ενσωματώσει την Ουκρανία στη Δύση. 

Η θέση της Μόσχας μπορεί να μην αρέσει στην Ουάσιγκτον, αλλά θα πρέπει να κατανοήσει τη λογική που υπάρχει πίσω από αυτήν. Αυτή είναι η Geopolitics 101: οι μεγάλες δυνάμεις είναι πάντα ευαίσθητες σε πιθανές απειλές κοντά στο έδαφός τους. Εξάλλου, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ανέχονται μακρινές μεγάλες δυνάμεις να αναπτύσσουν στρατιωτικές δυνάμεις οπουδήποτε στο δυτικό ημισφαίριο και, πολύ περισσότερο, στα σύνορά τους. Φανταστείτε την οργή της Ουάσιγκτον εάν η Κίνα έφτιαχνε μια εντυπωσιακή στρατιωτική συμμαχία και προσπαθούσε να συμπεριλάβει σ’ αυτή τον Καναδά και το Μεξικό. Πέρα από τη λογική, οι Ρώσοι ηγέτες έχουν πει στους δυτικούς ομολόγους τους σε πολλές περιπτώσεις ότι θεωρούν απαράδεκτη την επέκταση του ΝΑΤΟ στη Γεωργία και την Ουκρανία, μαζί με οποιαδήποτε προσπάθεια να στρέψουν αυτές τις χώρες εναντίον της Ρωσίας – ένα μήνυμα που ο πόλεμος Ρωσία–Γεωργίας το 2008 το κατέστησε ξεκάθαρο.

Αξιωματούχοι από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους υποστηρίζουν ότι προσπάθησαν σκληρά να κατευνάσουν τους ρωσικούς φόβους και ότι η Μόσχα πρέπει να καταλάβει ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει σχέδια για τη Ρωσία. Εκτός από τη διαρκή άρνηση ότι η επέκτασή της είχε στόχο τον περιορισμό της Ρωσίας, η συμμαχία δεν ανέπτυξε ποτέ μόνιμα στρατιωτικές δυνάμεις στα νέα κράτη μέλη της. Το 2002, δημιούργησε ακόμη και ένα όργανο που ονομάζεται Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ρωσίας σε μια προσπάθεια να προωθήσει τη συνεργασία. Για να ηρεμήσουν περαιτέρω τη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν το 2009 ότι θα αναπτύξουν το νέο τους σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας σε πολεμικά πλοία στα ευρωπαϊκά ύδατα, τουλάχιστον αρχικά, αντί σε τσεχικό ή πολωνικό έδαφος. Αλλά κανένα από αυτά τα μέτρα δεν λειτούργησε. Οι Ρώσοι παρέμειναν σταθερά αντίθετοι στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, ειδικά στη Γεωργία και την Ουκρανία. Και τελικά, είναι οι Ρώσοι, και όχι η Δύση, που αποφασίζουν τι μετράει ως απειλή για αυτούς.

Για να κατανοήσουμε γιατί η Δύση – και ειδικά οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν κατάλαβαν ότι η πολιτική τους για την Ουκρανία έθετε τις βάσεις για μια μεγάλη σύγκρουση με τη Ρωσία, πρέπει να πάμε πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν η κυβέρνηση Κλίντον άρχισε να υποστηρίζει την επέκταση του ΝΑΤΟ. Οι ειδικοί προέβαλαν διάφορα επιχειρήματα υπέρ και κατά της διεύρυνσης, αλλά δεν υπήρξε συναίνεση για το τι πρέπει να γίνει. Οι περισσότεροι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι συγγενείς τους, για παράδειγμα, υποστήριξαν σθεναρά την επέκταση, επειδή ήθελαν το ΝΑΤΟ να προστατεύει χώρες όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία. Μερικοί ρεαλιστές επίσης ευνόησαν την πολιτική επειδή πίστευαν ότι η Ρωσία έπρεπε ακόμη να περιοριστεί. 

Αλλά, οι περισσότεροι ρεαλιστές αντιτάχθηκαν στην επέκταση, με την πεποίθηση ότι μια φθίνουσα μεγάλη δύναμη με γήρανση του πληθυσμού και μια μονοδιάστατη οικονομία, δεν χρειαζόταν στην πραγματικότητα να περιοριστεί. Και φοβήθηκαν ότι η διεύρυνση θα έδινε στη Μόσχα μόνο ένα κίνητρο για να προκαλέσει προβλήματα στην Ανατολική Ευρώπη. 

Ο Αμερικανός διπλωμάτης George Kennan διατύπωσε αυτή την προοπτική σε μια συνέντευξη του 1998, λίγο αφότου η Γερουσία των ΗΠΑ ενέκρινε τον πρώτο γύρο επέκτασης του ΝΑΤΟ. «Νομίζω ότι οι Ρώσοι θα αντιδράσουν σταδιακά αρκετά αρνητικά και αυτό θα επηρεάσει τις πολιτικές τους. Νομίζω ότι είναι τραγικό λάθος. Δεν υπήρχε κανένας λόγος για αυτό. Κανείς δεν απειλούσε κανέναν άλλον».

Οι περισσότεροι φιλελεύθεροι, από την άλλη πλευρά, τάχθηκαν υπέρ της διεύρυνσης, συμπεριλαμβανομένων πολλών βασικών μελών της κυβέρνησης Κλίντον. Πίστευαν ότι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου είχε αλλάξει ριζικά τη διεθνή πολιτική και ότι μια νέα, μεταεθνική τάξη πραγμάτων είχε αντικαταστήσει τη ρεαλιστική λογική που κυβερνούσε την Ευρώπη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν μόνο το «απαραίτητο έθνος», όπως το έθεσε η υπουργός Εξωτερικών Madeleine Albright. Ήταν επίσης ένας καλοήθης ηγεμόνας και επομένως απίθανο να θεωρηθεί ως απειλή στη Μόσχα. Ο στόχος, ουσιαστικά, ήταν να γίνει ολόκληρη η ήπειρος να μοιάζει με τη δυτική Ευρώπη.

Έτσι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους προσπάθησαν να προωθήσουν τη δημοκρατία στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, να αυξήσουν την οικονομική αλληλεξάρτηση μεταξύ τους και να τις ενσωματώσουν στους διεθνείς θεσμούς. 

Έχοντας κερδίσει τη σχετική συζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι φιλελεύθεροι είχαν μικρή δυσκολία να πείσουν τους Ευρωπαίους συμμάχους τους να υποστηρίξουν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Σε τελική ανάλυση, δεδομένων των προηγούμενων επιτευγμάτων της ΕΕ, οι Ευρωπαίοι ήταν ακόμη πιο δεμένοι από τους Αμερικανούς με την ιδέα ότι η γεωπολιτική δεν είχε πλέον σημασία και ότι μια φιλελεύθερη τάξη που θα περιελάμβανε τα πάντα θα μπορούσε να διατηρήσει την ειρήνη στην Ευρώπη. 

Κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι φιλελεύθεροι άρχισαν να κυριαρχούν στο διάλογο για την ευρωπαϊκή ασφάλεια τόσο πολύ, ώστε ακόμη και όταν η συμμαχία υιοθέτησε μια πολιτική ανοιχτών θυρών ανάπτυξή της, η επέκταση του ΝΑΤΟ αντιμετώπισε ελάχιστη ρεαλιστική αντίθεση. Η φιλελεύθερη κοσμοθεωρία είναι πλέον αποδεκτό δόγμα μεταξύ των αξιωματούχων των ΗΠΑ. Τον Μάρτιο, για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα εκφώνησε μια ομιλία για την Ουκρανία στην οποία μίλησε επανειλημμένα για «τα ιδανικά» που παρακινούν τη δυτική πολιτική και πώς αυτά τα ιδανικά «έχουν απειληθεί συχνά από μια παλαιότερη, πιο παραδοσιακή άποψη της εξουσίας». Η αντίδραση του υπουργού Εξωτερικών John Kerry στην κρίση της Κριμαίας αντικατόπτριζε την ίδια προοπτική: «Απλώς στον 21ο αιώνα δεν συμπεριφέρεστε με τον τρόπο του 19ου αιώνα εισβάλλοντας σε άλλη χώρα με ένα εντελώς πλαστό πρόσχημα».

Ουσιαστικά, οι δύο πλευρές λειτουργούσαν χρησιμοποιώντας διαφορετικά βιβλία-οδηγιών: ο Πούτιν και οι συμπατριώτες του σκέφτονταν και ενεργούσαν σύμφωνα με ρεαλιστικές επιταγές, ενώ οι δυτικοί ομόλογοί τους σκέφτονταν και ενεργούσαν σύμφωνα με τις φιλελεύθερες ιδέες για τη διεθνή πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους προκάλεσαν εν αγνοία τους μια μεγάλη κρίση για την Ουκρανία. 

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΥΘΥΝΩΝ

Στην ίδια συνέντευξη του 1998, ο George Kennan προέβλεψε ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ θα προκαλούσε κρίση, μετά την οποία οι υποστηρικτές της επέκτασης θα έλεγαν ότι «πάντα σας λέγαμε ότι έτσι είναι οι Ρώσοι». 

Οι περισσότεροι δυτικοί αξιωματούχοι έχουν παρουσιάσει τον Πούτιν ως τον πραγματικό ένοχο στη δύσκολη θέση της Ουκρανίας. Τον Μάρτιο, σύμφωνα με τους New York Times , η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ άφησε να εννοηθεί ότι ο Πούτιν ήταν παράλογος, λέγοντας στον Ομπάμα ότι ο Ρώσος πρόεδρος βρισκόταν «σε έναν άλλο κόσμο». 

Αν και ο Πούτιν αναμφίβολα έχει αυταρχικές τάσεις, κανένα στοιχείο δεν υποστηρίζει την κατηγορία ότι είναι ψυχικά ανισόρροπος. Αντίθετα: είναι ένας πρωτοκλασάτος στρατηγός που πρέπει να τον φοβούνται και να τον σέβονται όποιοι τον αμφισβητούν στην εξωτερική πολιτική. 

Άλλοι αναλυτές ισχυρίζονται, πιο εύλογα, ότι ο Πούτιν λυπάται για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και είναι αποφασισμένος να τον αναστρέψει επεκτείνοντας τα σύνορα της Ρωσίας. Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, ο Πούτιν, έχοντας καταλάβει την Κριμαία, δοκιμάζει τώρα τα νερά για να δει αν είναι η κατάλληλη στιγμή να κατακτήσει την Ουκρανία, ή τουλάχιστον το ανατολικό τμήμα της, και τελικά θα συμπεριφερθεί επιθετικά σε άλλες χώρες της γειτονιάς της Ρωσίας. Για κάποιους σε αυτό το στρατόπεδο, ο Πούτιν αντιπροσωπεύει έναν σύγχρονο Αδόλφο Χίτλερ και η επίτευξη οποιουδήποτε είδους συμφωνίας μαζί του θα επαναλάμβανε το λάθος του Μονάχου. Έτσι, το ΝΑΤΟ πρέπει να δεχτεί την Γεωργία και την Ουκρανία και να περιορίσουν τη Ρωσία προτού κυριαρχήσει στους γείτονές της και απειλήσει τη δυτική Ευρώπη. 

Αυτό το επιχείρημα καταρρέει μετά από προσεκτική εξέταση. Εάν ο Πούτιν δεσμευόταν να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη Ρωσία, είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα σημάδια των προθέσεών του θα είχαν εμφανιστεί πριν από τις 22 Φεβρουαρίου. Αλλά δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία απόδειξη ότι ήθελε να καταλάβει την Κριμαία, και πολύ λιγότερο οποιοδήποτε άλλο έδαφος στην Ουκρανία, πριν από αυτή την ημερομηνία. 

Ακόμη και οι δυτικοί ηγέτες που υποστήριζαν την επέκταση του ΝΑΤΟ δεν το έκαναν από φόβο ότι η Ρωσία επρόκειτο να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη. Οι ενέργειες του Πούτιν στην Κριμαία τους ξάφνιασε εντελώς και φαίνεται ότι ήταν μια αυθόρμητη αντίδραση στην εκδίωξη του Γιανουκόβιτς. Αμέσως μετά, ακόμη και ο Πούτιν είπε ότι ήταν αντίθετος στην απόσχιση της Κριμαίας, πριν αλλάξει γρήγορα γνώμη. 

Εξάλλου, ακόμα κι αν ήθελε, η Ρωσία δεν έχει την ικανότητα να κατακτήσει και να προσαρτήσει εύκολα την ανατολική Ουκρανία, και πολύ περισσότερο ολόκληρη τη χώρα. Περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι –το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ουκρανίας– ζουν μεταξύ του ποταμού Δνείπερου, που διχοτομεί τη χώρα, και των ρωσικών συνόρων. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων θέλει να παραμείνει μέρος της Ουκρανίας και σίγουρα θα αντιστεκόταν σε μια ρωσική κατοχή. Επιπλέον, ο μέτριος στρατός της Ρωσίας, ο οποίος δείχνει ελάχιστα σημάδια μετατροπής σε μια σύγχρονη Βέρμαχτ, θα είχε λίγες πιθανότητες να ειρηνεύσει ολόκληρη την Ουκρανία. Η Μόσχα είναι επίσης στην κακή θέση να πληρώσει ένα δαπανηρό τίμημα. Η αδύναμη οικονομία της θα υποφέρει ακόμη περισσότερο ενόψει των κυρώσεων που θα προκύψουν.

Αλλά ακόμα κι αν η Ρωσία όντως υπερηφανευόταν για μια ισχυρή στρατιωτική μηχανή και μια εντυπωσιακή οικονομία, πιθανότατα θα αποδεικνυόταν ανίκανη να καταλάβει με επιτυχία την Ουκρανία. Αρκεί να λάβουμε υπόψη τις σοβιετικές και αμερικανικές εμπειρίες στο Αφγανιστάν, τις εμπειρίες των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και το Ιράκ και τη ρωσική εμπειρία στην Τσετσενία για να υπενθυμίσουμε ότι οι στρατιωτικές κατοχές συνήθως τελειώνουν άσχημα. 

Ο Πούτιν σίγουρα καταλαβαίνει ότι η προσπάθεια να υποτάξει την Ουκρανία θα ήταν σαν να καταπίνεις έναν  ακανθόχοιρο. Η απάντησή του στα γεγονότα εκεί ήταν αμυντική, όχι επιθετική.

ΜΙΑ ΔΙΕΞΟΔΟΣ

Δεδομένου ότι οι περισσότεροι δυτικοί ηγέτες συνεχίζουν να αρνούνται ότι η συμπεριφορά του Πούτιν μπορεί να υποκινείται από εύλογες ανησυχίες για την ασφάλεια, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι προσπάθησαν να την τροποποιήσουν διπλασιάζοντας τις υπάρχουσες πολιτικές τους και τιμώρησαν τη Ρωσία για να αποτρέψουν περαιτέρω επιθετικότητα. Αν και ο John Kerry υποστήριξε ότι «όλες οι επιλογές βρίσκονται στο τραπέζι», ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν βία για να υπερασπιστούν την Ουκρανία. 

Αντίθετα, η Δύση βασίζεται σε οικονομικές κυρώσεις για να εξαναγκάσει τη Ρωσία να τερματίσει την υποστήριξή της στην εξέγερση στην ανατολική Ουκρανία. Τον Ιούλιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ έθεσαν σε εφαρμογή τον τρίτο γύρο περιορισμένων κυρώσεων, στοχεύοντας κυρίως άτομα υψηλού επιπέδου που συνδέονται στενά με τη ρωσική κυβέρνηση και ορισμένες τράπεζες υψηλού προφίλ, εταιρείες ενέργειας και αμυντικές εταιρείες. Επίσης, απείλησαν ότι θα προχωρήσουν και σ’ έναν άλλο γύρο  κυρώσεων που θα στοχεύουν σε ολόκληρους τομείς της ρωσικής οικονομίας.. 

Τέτοια μέτρα θα έχουν μικρό αποτέλεσμα. Οι σκληρές κυρώσεις είναι πιθανό να αποσυρθούν από το τραπέζι ούτως ή άλλως. Οι δυτικοευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα η Γερμανία, αντιστάθηκαν στην επιβολή τους από φόβο μήπως η Ρωσία μπορεί να αντιδράσει και να προκαλέσει σοβαρή οικονομική ζημιά εντός της ΕΕ. Αλλά ακόμα και αν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούσαν να πείσουν τους συμμάχους τους να λάβουν σκληρά μέτρα, ο Πούτιν πιθανότατα δεν θα άλλαζε τις αποφάσεις τους. Η ιστορία δείχνει ότι τα κράτη απορροφούν τεράστιες τιμωρητικές κυρώσεις προκειμένου να προστατεύσουν τα βασικά στρατηγικά τους συμφέροντα. Και δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η Ρωσία αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.

Οι δυτικοί ηγέτες έχουν επίσης προσκολληθεί στις προκλητικές πολιτικές που επέσπευσαν την κρίση. Τον Απρίλιο, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Joseph Biden συναντήθηκε με τους Ουκρανούς νομοθέτες και τους είπε: «Αυτή είναι μια δεύτερη ευκαιρία να πραγματοποιηθεί η αρχική υπόσχεση που δόθηκε από την Πορτοκαλί Επανάσταση». Ο John Brennan, ο διευθυντής της CIA, δεν βοήθησε τα πράγματα όταν, τον ίδιο μήνα, επισκέφτηκε το Κίεβο σε ένα ταξίδι που ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι είχε στόχο τη βελτίωση της συνεργασίας με την ουκρανική κυβέρνηση στον τομέα της ασφάλειας.

Εν τω μεταξύ, η ΕΕ συνέχισε να προωθεί την Ανατολική Εταιρική Σχέση της. Τον Μάρτιο, ο José Manuel Barroso, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συνόψισε τη σκέψη της ΕΕ για την Ουκρανία, λέγοντας: «Έχουμε ένα χρέος, ένα καθήκον αλληλεγγύης με αυτή τη χώρα και θα εργαστούμε για να την έχουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά μας». Και στις 27 Ιουνίου, η ΕΕ και η Ουκρανία υπέγραψαν την μοιραία οικονομική συμφωνία που είχε απορρίψει ο Γιανουκόβιτς επτά μήνες νωρίτερα. Επίσης τον Ιούνιο, σε μια συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των μελών του ΝΑΤΟ, συμφωνήθηκε ότι η συμμαχία θα παραμείνει ανοιχτή σε νέα μέλη, αν και οι υπουργοί Εξωτερικών απέφυγαν να αναφέρουν ονομαστικά την Ουκρανία. Ο Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ ανακοίνωσε: «Καμία τρίτη χώρα δεν έχει δικαίωμα βέτο στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ», και οι υπουργοί Εξωτερικών συμφώνησαν να υποστηρίξουν διάφορα μέτρα για τη βελτίωση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ουκρανίας σε τομείς όπως η διοίκηση και ο έλεγχος, η επιμελητεία και η κυβερνοάμυνα. Οι Ρώσοι ηγέτες έχουν φυσικά αποκρούσει αυτές τις ενέργειες. Η αντίδραση της Δύσης στην κρίση απλώς θα επιδεινώσει μια κακή κατάσταση. 

Ωστόσο, υπάρχει λύση στην κρίση στην Ουκρανία — αλλά αυτή θα απαιτούσε από τη Δύση να σκεφτεί τη χώρα με έναν ριζικά νέο τρόπο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να εγκαταλείψουν το σχέδιό τους για δυτικοποίηση της Ουκρανίας και αντ' αυτού να επιδιώξουν να την καταστήσουν ουδέτερη ζώνη ασφαλείας μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, παρόμοια με τη θέση της Αυστρίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Οι δυτικοί ηγέτες θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η Ουκρανία έχει τόσο μεγάλη σημασία για τον Πούτιν που δεν μπορούν να υποστηρίξουν ένα αντιρωσικό καθεστώς εκεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια μελλοντική ουκρανική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι φιλορωσική ή κατά του ΝΑΤΟ. Αντίθετα, στόχος πρέπει να είναι μια κυρίαρχη Ουκρανία που δεν εντάσσεται ούτε στο ρωσικό ούτε στο δυτικό στρατόπεδο.

Για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να αποκλείσουν δημόσια την επέκταση του ΝΑΤΟ τόσο στη Γεωργία όσο και στην Ουκρανία. Η Δύση θα πρέπει επίσης να βοηθήσει στη διαμόρφωση ενός σχεδίου οικονομικής διάσωσης για την Ουκρανία που θα χρηματοδοτείται από κοινού από την ΕΕ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες – μια πρόταση που η Μόσχα θα πρέπει να χαιρετίσει, δεδομένου του ενδιαφέροντός της να έχει μια ευημερούσα και σταθερή Ουκρανία στη δυτική της πλευρά. Και η Δύση θα πρέπει να περιορίσει σημαντικά τις προσπάθειες κοινωνικής μηχανικής της εντός της Ουκρανίας. Είναι καιρός να τερματιστεί η υποστήριξη της Δύσης για μια άλλη Πορτοκαλί Επανάσταση. Ωστόσο, οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης θα πρέπει να ενθαρρύνουν την Ουκρανία να σεβαστεί τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ιδιαίτερα τα γλωσσικά δικαιώματα των Ρωσόφωνων. 

Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι η αλλαγή της πολιτικής έναντι της Ουκρανίας σε αυτήν την καθυστερημένη ημερομηνία θα έβλαπτε σοβαρά την αξιοπιστία των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Θα υπήρχαν αναμφίβολα ορισμένα κόστη, αλλά το κόστος της συνέχισης μιας λανθασμένης στρατηγικής θα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Επιπλέον, άλλες χώρες είναι πιθανό να σέβονται ένα κράτος που μαθαίνει από τα λάθη του και τελικά σχεδιάζει μια πολιτική που αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το πρόβλημα. Αυτή η επιλογή είναι σαφώς ανοιχτή στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ακούγεται επίσης ο ισχυρισμός ότι η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να καθορίσει με ποιον θέλει να συμμαχήσει και οι Ρώσοι δεν έχουν δικαίωμα να εμποδίσουν το Κίεβο να ενταχθεί στη Δύση. Αυτός είναι ένας επικίνδυνος τρόπος για την Ουκρανία να σκέφτεται τις επιλογές της στην εξωτερική πολιτική. Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι μπορεί συχνά να διορθώνεται όταν στο παιχνίδι συμμετέχουν πολιτικές μεγάλες δυνάμεις. Αφηρημένα δικαιώματα, όπως η αυτοδιάθεση, είναι σε μεγάλο βαθμό άνευ νοήματος όταν ισχυρά κράτη εμπλέκονται σε καυγάδες με πιο αδύναμα κράτη. Είχε η Κούβα το δικαίωμα να συνάψει στρατιωτική συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου; Οι Ηνωμένες Πολιτείες σίγουρα δεν το σκέφτηκαν και οι Ρώσοι σκέφτονται το ίδιο για την ένταξη της Ουκρανίας στη Δύση. Είναι προς το συμφέρον της Ουκρανίας να κατανοήσει αυτά τα γεγονότα της ζωής και να βαδίσει προσεκτικά σε ό,τι έχει να κάνει με τον πιο ισχυρό γείτονά της.

Ακόμα κι αν, ωστόσο, απορρίψει κανείς αυτήν την ανάλυση και πιστεύει ότι η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση για ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, το γεγονός παραμένει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους έχουν το δικαίωμα να απορρίψουν αυτά τα αιτήματα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος η Δύση να πρέπει να δεχτεί την Ουκρανία, εάν είναι στραμμένη στην εφαρμογή μιας εσφαλμένης εξωτερικής πολιτικής, ειδικά εάν η άμυνά της δεν είναι ζωτικό συμφέρον. Η ικανοποίηση των ονείρων ορισμένων Ουκρανών δεν αξίζει την εχθρότητα και τη διαμάχη που θα προκαλέσει, ειδικά για τον ουκρανικό λαό. 

Φυσικά, ορισμένοι αναλυτές μπορεί να παραδεχτούν ότι το ΝΑΤΟ χειρίστηκε άσχημα τις σχέσεις με την Ουκρανία αλλά, ωστόσο, εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι η Ρωσία αποτελεί έναν εχθρό που θα γίνει πιο τρομερός με την πάροδο του χρόνου – και ότι η Δύση δεν έχει επομένως άλλη επιλογή από το να συνεχίσει την τρέχουσα πολιτική της. Αλλά αυτή η άποψη είναι πολύ λανθασμένη. Η Ρωσία είναι μια φθίνουσα δύναμη και θα εξασθενήσει με τον καιρό. Αλλά, ακόμη κι αν η Ρωσία ήταν μια ανερχόμενη δύναμη, επιπλέον, δεν θα είχε νόημα να ενσωματωθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Ο λόγος είναι απλός: οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους δεν θεωρούν την Ουκρανία βασικό στρατηγικό συμφέρον, όπως έχει αποδειχθεί από την απροθυμία τους να χρησιμοποιήσουν στρατιωτική δύναμη για να την βοηθήσουν. Ως εκ τούτου, θα ήταν το αποκορύφωμα της ανοησίας να γίνει δεκτό ένα νέο μέλος του ΝΑΤΟ το οποίο τα άλλα μέλη δεν έχουν καμία πρόθεση να υπερασπιστούν.

Η τήρηση της τρέχουσας πολιτικής θα περιέπλεκε επίσης τις σχέσεις της Δύσης με τη Μόσχα σε άλλα ζητήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται τη βοήθεια της Ρωσίας για την απόσυρση του αμερικανικού εξοπλισμού από το Αφγανιστάν μέσω ρωσικού εδάφους, την επίτευξη πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν και τη σταθεροποίηση της κατάστασης στη Συρία. Στην πραγματικότητα, η Μόσχα έχει βοηθήσει την Ουάσιγκτον και στα τρία αυτά ζητήματα στο παρελθόν. Το καλοκαίρι του 2013, ήταν ο Πούτιν που έβγαλε τα κάστανα του Ομπάμα από τη φωτιά σφυρηλατώντας τη συμφωνία βάσει της οποίας η Συρία συμφώνησε να εγκαταλείψει τα χημικά της όπλα, αποφεύγοντας έτσι το στρατιωτικό χτύπημα των ΗΠΑ που είχε απειλήσει ο Ομπάμα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χρειαστούν επίσης κάποια μέρα τη βοήθεια της Ρωσίας για τον περιορισμό της ανερχόμενης Κίνας. Η τρέχουσα πολιτική των ΗΠΑ, ωστόσο, απλώς οδηγεί τη Μόσχα και το Πεκίνο πιο κοντά. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους αντιμετωπίζουν τώρα μια επιλογή για την Ουκρανία. Μπορούν: 

• ή να συνεχίσουν την τρέχουσα πολιτική τους, η οποία θα επιδεινώσει τις εχθροπραξίες με τη Ρωσία και θα καταστρέψει την Ουκρανία στη συνέχεια. Μ’ αυτή την προσέγγιση όλοι θα έβγαιναν ηττημένοι, 

• ή να εργαστούν για να δημιουργήσουν μια ευημερούσα αλλά ουδέτερη Ουκρανία, που δεν απειλεί τη Ρωσία και επιτρέπει στη Δύση να επιδιορθώσει τις σχέσεις της με τη Μόσχα. Mε αυτή την προσέγγιση, όλες οι πλευρές θα κέρδιζαν.

Σύσταση: 
Το ως άνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο Foreign Affairs το 2014. 
Διαβάστε και τη συνέντευξή του στο New Yorker στις 1 Μαρτίου 2022.
 

Ραγδαίες εξελίξεις λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, με το υπουργείο Εξωτερικών να κηρύττει ανεπιθύμητους 12 διπλωμάτες της Ρωσίας.

Οι ελληνικές αρχές κηρύξαν 12 μέλη των Διπλωματικών και Προξενικών Αποστολών της Ρωσίας, που είναι διαπιστευμένα στην Ελλάδα, ως πρόσωπα μη αρεστά (personae non gratae).

Οι ανωτέρω κηρύχθηκαν ανεπιθύμητοι σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης της Βιέννης για της Διπλωματικές Υποθέσεις του 1961 και της Σύμβασης της Βιέννης για τις Προξενικές Υποθέσεις του 1963.

Ο Υπηρεσιακός Γενικός Γραμματέας ενημέρωσε νωρίτερα σήμερα τον Ρώσο πρέσβη σχετικά με την απόφαση αυτή.

Κύμα απελάσεων Ρώσων διπλωματών στην Ευρώπη

«Ανεπιθύμητα πρόσωπα» (personae non gratae) χαρακτήρισε ορισμένους Ρώσους διπλωμάτες, μέλη της Μόνιμης Αποστολής της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ε.Ε., ο Ύπατος Εκπρόσωπος Ζοζέπ Μπορέλ.

«Αποφάσισα να oρίσω ως persona non grata ορισμένους αξιωματούχους της Μόνιμης Αποστολής της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ε.Ε. για συμμετοχή σε δραστηριότητες αντίθετες με το διπλωματικό τους καθεστώς. Ο Γενικός Γραμματέας της ΕΥΕΔ καλεί σήμερα τον Ρώσο Πρέσβη στην Ε.Ε. για να κοινοποιήσει αυτήν την απόφαση» ανέφερε χθες ο κ. Μπορέλ.

Λίγο αργότερα, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, αρμόδιος για θέματα Εξωτερικών Υποθέσεων Πίτερ Στάνο, ανέφερε ερωτηθείς από το ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι 19 μέλη της Μόνιμης Αποστολής της Ρωσίας στην Ε.Ε. είναι personae non gratae «για συμμετοχή σε δραστηριότητες αντίθετες με το διπλωματικό τους καθεστώς».

 Επίσης, μετά την Γαλλία και την Γερμανία προχθές, η Ιταλία, η Δανία, η Σουηδία και η Ισπανία απέλασαν χθες δεκάδες Ρώσους διπλωμάτες, σε μία ακόμη κίνηση διάρρηξης των σχέσεων με τη Μόσχα, μετά την αποκάλυψη των σφαγών στα περίχωρα του Κιέβου.

Για λόγους «εθνικής ασφαλείας»

Η Ιταλία αποφάσισε την απέλαση 30 Ρώσων διπλωματών για λόγους «εθνικής ασφαλείας», ανακοίνωσε ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι Ντι Μάιο.

«Το μέτρο αυτό, το οποίο ελήφθη με κοινή απόφαση των ευρωπαίων και ατλαντικών εταίρων, κατέστη αναγκαίο για λόγους που συνδέονται με την εθνική ασφάλεια και στο πλαίσιο της σημερινής κατάστασης κρίσης που συνδέεται με την αδικαιολόγητη επίθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας», εξήγησε ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών.

Οι Δυτικοί εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους μετά την ανακάλυψη δεκάδων πτωμάτων αμάχων στην πόλη Μπούκα, στα περίχωρα του Κιέβου, μετά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων.

Αμέσως μετά την αποκάλυψη της σφαγής στην Μπούκα, η Λιθουανία ανακοίνωσε την απέλαση του Ρώσου πρεσβευτή στο Βίλνιους, απαντώντας στην στρατιωτική επίθεση της Ρωσίας «κατά της κυρίαρχης Ουκρανίας και στις φρικαλεότητες που έχουν διαπραχθεί από τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις».

Την ίδια ημέρα, η Γερμανία έκανε γνωστό ότι απελαύνει αυξημένο αριθμό Ρώσων διπλωμάτων στο Βερολίνο, σύμφωνα με την Γερμανίδα υπουργό Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ. Σύμφωνα με πληροφορίες του AFP, ο αριθμός τους ανέρχεται σε 40.

«Απειλή»

Αυτοί οι υπάλληλοι της πρεσβείας της Ρωσίας συνιστούν «απειλή για εκείνους και εκείνες που αναζητούν προστασία στην χώρα μας», είπε. Η Γερμανία έχει υποδεχθεί περί τις 300.000 ουκρανούς πρόσφυγες, που διέφυγαν τον πόλεμο στην χώρα τους μετά την ρωσική εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου.

Λίγα λεπτά αργότερα, η Γαλλία ανακοίνωνε την απέλαση 35 Ρώσων διπλωματών, «οι δραστηριότητες των οποίων είναι αντίθετες με τα συμφέροντα της Γαλλίας», σύμφωνα με πηγή του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών.

Και χθες το πρωί, η Δανία αποφάσισε επίσης την απέλαση 15 Ρώσων διπλωματών «που αποδόθηκαν σε κατασκοπευτικές δραστηριότητες στο έδαφος της Δανίας», δήλωσε ο Δανός υπουργός Εξωτερικών Γέπε Κόφοντ.

Η Σουηδία ανακοίνωσε αργότερα την απέλαση τριών Ρώσων διπλωματών, για να ακολουθήσει η Ισπανία που αποφάσισε να απελάσει «αμέσως» περί τους 25 Ρώσους διπλωμάτες, που συνιστούν «απειλή για τα συμφέροντα» της χώρας.

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη λάβει αντίστοιχα μέτρα

Στις 29 Μαρτίου, το Βέλγιο ανακοίνωσε την απέλαση εντός 15 ημερών 21 ατόμων που εργάζονταν στην πρεσβεία και στο προξενείο της Ρωσίας, με την υποψία της ανάμειξης «σε επιχειρήσεις κατασκοπείας και άσκησης επιρροής που συνιστά απειλή προς την εθνική ασφάλεια».

Την ίδια ημέρα, η Ολλανδία αποφάσισε την απέλαση 17 ατόμων «διαπιστευμένων ως διπλωματών στις ρωσικές διπλωματικές αποστολές στην Ολλανδία», αλλά «μυστικά ενεργών ως πρακτόρων».

Στις 23 Μαρτίου, η Πολωνία ανακοίνωσε, μέσω του υπουργού Εσωτερικών Μάριους Καμίνσκι, την απέλαση 45 «Ρώσων κατασκόπων που υποδύονταν τους διπλωμάτες».

Στις απελάσεις Ρώσων διπλωματών για κατασκοπεία έχουν προχωρήσει τον τελευταίο μήνα και η Σλοβακία, η Βουλγαρία και η Τσεχία.

Σύμφωνα με υπολογισμό του AFP, περί τους 260 Ρώσοι διπλωμάτες συνολικά είχαν απελαθεί μέχρι χθες από διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την έναρξη της ρωσικής εισβολής.

Αμεση αντίδραση της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα για την απέλαση ρώσων διπλωματών

H απόφαση της Ελλάδας για απέλαση 12 διπλωματών δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ρωσική πρεσβεία, αντιδρώντας στην κίνηση του ελληνικού ΥΠΕΞ.

Σε ανακοίνωσή της σημειώνεται: «Στις 6 Απριλίου 2022, ο Πρέσβης της Ρωσίας στην Ελλάδα Αντρέι Μάσλοβ εκλήθη στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, όπου ενημερώθηκε για την απόφαση της Αθήνας να κηρύξει 12 διπλωμάτες της Πρεσβείας και του Γενικού Προξενείου στη Θεσσαλονίκη personae non gratae.

» Από την πλευρά μας, εκφράσαμε την κατηγορηματική διαμαρτυρία για αυτό το αδικαιολόγητο και συγκρουσιακό βήμα που έχει στόχο την ακόμη χειρότερη καταστροφή του συνόλου των διμερών μας σχέσεων.

Επισημάναμε ότι αυτή η ενέργεια δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες».

Η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ

Σημειώνεται πως, νωρίτερα, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε την απέλαση 12 ρώσων διπλωματών.

Στη σχετική ανακοίνωση σημείωνε: «Οι Ελληνικές αρχές κηρύξαν 12 μέλη των Διπλωματικών και Προξενικών Αποστολών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που είναι διαπιστευμένα στην Ελλάδα, ως πρόσωπα μη αρεστά (personae non gratae).

»Οι ανωτέρω κηρύχθηκαν ανεπιθύμητοι σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης της Βιέννης για της Διπλωματικές Υποθέσεις του 1961 και της Σύμβασης της Βιέννης για τις Προξενικές Υποθέσεις του 1963.

» Ο Υπηρεσιακός Γενικός Γραμματέας ενημέρωσε νωρίτερα σήμερα τον Ρώσο Πρέσβη σχετικά με την απόφαση αυτή».

Ελληνορωσικές σχέσεις

Σημειώνεται πως το ψυχρό κλίμα που επικρατεί εκ νέου στις ελληνορωσικές σχέσεις πιστοποιήθηκε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που είχε παραχωρήσει προ ημερών ο ρώσος πρέσβης στην Αθήνα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την αποστολή όπλων από την Αθήνα.

«Η διπλωματική επικοινωνία θα διατηρηθεί κανονικά. Στο μέλλον οι σχέσεις μας θα αποκατασταθούν. Τώρα είναι αδύνατο να πούμε πότε θα γίνει αυτό. Λόγω παραδοσιακών, ιστορικών, πνευματικών σχέσεων θα αποκατασταθεί η συνεργασία. Αλλά η πορεία αυτή θα είναι χρονοβόρα» είχε επισημάνει ο κ. Μασλόφ.

Είχε τονίσει, πάντως, τότε πως η επικοινωνία μεταξύ ελληνικού ΥΠΕΞ και ρωσικής πρεσβείας είναι πολύ εποικοδομητική. «Η διπλωματία και οι πρεσβείες είναι τα εργαλεία παντός καιρού. Επειδή οι σχέσεις μεταξύ χωρών μπορεί να είναι πολύ άσχημες. Και στην πολιτική ατμόσφαιρα πότε πότε βλέπουμε έντονα καιρικά φαινόμενα. Για αυτό διατηρούμε τη συνεργασία με το ΥΠΕΞ».

Ακόμα, είχε χαρακτηρίσει «πολύ επικίνδυνη» την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία. «Οι προμήθειες είναι λάδι στην φωτιά. Οι πολιτικοί της ΕΕ που εμπλέκονται στις προμήθειες θανατηφόρων όπλων θα είναι υπεύθυνοι. Δεν μπορούν να μην κατανοούν είναι εν δυνάμει συνέπειες».

Πηγή: in.gr

Η συμφωνική ορχήστρα του ραδιοφώνου της Στουτγκάρδης SWR (νοτιοδυτική Γερμανία) ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τον Ελληνορώσο μαέστρο Θεόδωρο Κουρεντζή, παρά τους «προβληματικούς δεσμούς» του με ρωσική τράπεζα στην οποία έχουν επιβληθεί κυρώσεις στο πλαίσιο των συνολικών κυρώσεων της Δύσης εις βάρος της Ρωσίας εξαιτίας της εισβολής στην Ουκρανία.

Ο Κουρεντζής θα πραγματοποιήσει κανονικά την ευρωπαϊκή περιοδεία με την ορχήστρα, που ξεκινά αύριο Κυριακή 27 Μαρτίου, ωστόσο το πρόγραμμα των συναυλιών έχει τροποποιηθεί ώστε να συμπεριλάβει Ρώσους, Γερμανούς και Ουκρανούς συνθέτες, σαν «ένα κάλεσμα για ειρήνη και συμφιλίωση». 

Ο Θεόδωρος Κουρεντζής, επικεφαλής μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ραδιοφώνου της Στουτγκάρδης από το 2018, δεν έχει μιλήσει για τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. 

Στο δελτίο Τύπου που εξέδωσε η ορχήστρα SWR διαβεβαιώνει ότι η συνεργασία της με τον Ελληνορώσο μαέστρο βασίζεται «σε κοινές αξίες και πεποιθήσεις».

Πρέπει να σημειωθεί ότι από την έναρξη του πολέμου, πολλοί Ρώσοι καλλιτέχνες είτε παραιτήθηκαν είτε απολύθηκαν είτε υποχρεώθηκαν να παραιτηθούν από ορχήστρες, θέατρα και καλλιτεχνικούς οργανισμούς σε δυτικές χώρες, ακόμη και αν δεν έχουν εκφράσει θέσεις υπέρ της ρωσικής εισβολής.

Επίσης, υπήρξαν και φαινόμενα να απορρίπτονται έργα σπουδαίων για την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά έργων, μόνο και μόνο επειδή οι δημιουργοί τους ήταν Ρώσοι, ή να ακυρώνονται παραστάσεις ρωσικών καλλιτεχνικών οργανισμών, πράγμα που αποφάσισε και το ελληνικό υπουργείου Πολιτισμού.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία συνεχίζεται για 24η ημέρα και αργά εχθές, το υπουργείο Άμυνας της χώρας ανακοίνωσε οι δυνάμεις του έχασαν «προσωρινά» την πρόσβαση στην Αζοφική Θάλασσα.

Ρωσικές δυνάμεις «σφίγγουν τον κλοιό» γύρω από τη Μαριούπολη και οι εχθροπραξίες διεξάγονταν στο κέντρο της πόλης. «Οι δυνάμεις κατοχής εν μέρει πέτυχαν» τον στόχο τους στον «τομέα επιχειρήσεων του Ντανιέτσκ, στερώντας προσωρινά από την Ουκρανία την πρόσβαση στην Αζοφική Θάλασσα», σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας. Το υπουργείο δεν διευκρίνισε στην ανακοίνωσή του εάν οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν μπορέσει να ανακτήσουν την πρόσβαση.

Δήμαρχος Μαριούπολης: Δεν έχει απομείνει κέντρο της πόλης

Από την πλευρά  του ο δήμαρχος της Μαριούπολης, μιλώντας στο BBC είπε ότι οι μάχες έφτασαν στο κέντρο της πόλης. «Όλοι κρύβονται σε καταφύγια», δήλωσε ο Μποϊτσένκο και πρόσθεσε ότι πάνω από το 80% των κτιρίων της πόλης είτε έχουν υποστεί ζημιές, είτε έχουν καταστραφεί. Το 30% από αυτά δεν μπορεί να αποκατασταθεί, πρόσθεσε. 

«Δεν έχει απομείνει κέντρο της πόλης. Δεν υπάρχει ούτε ένα μικρό κομμάτι στην πόλη που να μην έχει σημάδια του πολέμου», πρόσθεσε ο δήμαρχος Μαριούπολης.

Η Ρωσία ανέφερε χθες Παρασκευή ότι οι δυνάμεις της «σφίγγουν τον κλοιό» γύρω από τη Μαριούπολη, όπου οι τοπικές αρχές λένε πως το 80% των σπιτιών της πόλης έχουν υποστεί ζημιές και ότι κάπου 1.000 άνθρωποι μπορεί να έχουν παγιδευτεί σε καταφύγιο κάτω από κατεστραμμένο θέατρο.

Η Μαριούπολη θεωρείται στρατηγικής σημασίας «έπαθλο» για τους Ρώσους εισβολείς που θέλουν να συνδέσουν την Κριμαία, την οποία προσάρτησε η Μόσχα το 2014, και τις δύο αποσχισθείσες περιφέρειες της ανατολικής Ουκρανίας.

Ζελένσκι: Έντιμες συνομιλίες τώρα

Σε ένα ακόμη μήνυμά του, τα ξημερώματα του Σαββάτου, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, απηύθυνε έκκληση για ουσιαστικές ειρηνευτικές συνομιλίες. Όπως διαμήνυσε σε διαφορετική περίπτωση η άλλη πλευρά θα χρειαστεί ολόκληρες γενιές για να συνέλθει από τις απώλειες που υφίσταται από τον πόλεμο.

Παράλληλα, υποστήριξε ότι το Κίεβο πάντα προσέφερε λύσεις για την ειρήνη και τασσόταν υπέρ ουσιαστικών και έντιμων διαπραγματεύσεων για την ειρήνη και την ασφάλεια χωρίς καθυστέρηση.

«Θέλω να με ακούσουν όλοι τώρα, ειδικά στη Μόσχα. Είναι ώρα για μια συνάντηση, είναι ώρα να μιλήσουμε», είπε.

«Έχει έρθει η ώρα να αποκατασταθεί η εδαφική ακεραιότητα και να αποδοθεί δικαιοσύνη για την Ουκρανία. Σε διαφορετική περίπτωση οι απώλειες της Ρωσίας θα είναι τέτοιες που θα σας πάρει αρκετές γενιές να συνέλθετε», πρόσθεσε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Οι δύο πλευρές διεξάγουν συνομιλίες εδώ και εβδομάδες, αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη σημαντικής προόδου, πέρα από τις επιμέρους συμφωνίες για την απομάκρυνση αμάχων από πολιορκούμενες ουκρανικές πόλεις.

Ο Ζελένσκι κατηγόρησε τις ρωσικές δυνάμεις ότι εμποδίζουν εσκεμμένα την παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας σε αστικά κέντρα που έχουν βάλει στο στόχαστρο. «Αυτή είναι εσκεμμένη τακτική», υποστήριξε, «πρόκειται για έγκλημα πολέμου και (οι Ρώσοι) θα λογοδοτήσουν για αυτό, 100%», τόνισε.

Ηγέτες της Δύσης κατηγορούν τις τελευταίες ημέρες τη Ρωσία και προσωπικά τον Ρώσο πρόεδρο για «εγκλήματα πολέμου», κάτι που η Μόσχα απορρίπτει ως «απαράδεκτο».

Σύμφωνα με τον πρόεδρο Ζελένσκι δεν υπάρχουν ακόμη σαφείς πληροφορίες για το πόσοι είναι οι νεκροί σε θέατρο της πόλης της Μαριούπολης που καταστράφηκε την Τετάρτη. Οι δύο εμπόλεμες πλευρές αλληλοκατηγορούνται για την καταστροφή του θεάτρου, όπου είχαν καταφύγει εκατοντάδες άνθρωποι.

Έχουν διασωθεί πάνω από 130 άνθρωποι ως τώρα, είπε πάντως ο αρχηγός του ουκρανικού κράτους.

Ουκρανία: Καταστρέψαμε 12 ρωσικούς αεροπορικούς στόχους

Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας δήλωσαν ότι η αεράμυνα της κατέστρεψε τουλάχιστον 12 ρωσικούς αεροπορικούς στόχους - δύο αεροπλάνα, τρία ελικόπτερα, τρία μη επανδρωμένα αεροσκάφη και τέσσερις πυραύλους κρουζ.

Τοπικά δημοσιεύματα που επικαλούνται έναν σύμβουλο του επικεφαλής του γραφείου του Προέδρου προσθέτουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις έπληξαν επίσης το αεροδρόμιο Chornobaivka, όπου η Ρωσία είχε τοποθετήσει μέρος του στόλου της - για έκτη φορά.

Το BBC δεν μπόρεσε να επαληθεύσει ανεξάρτητα αυτές τις πληροφορίες.

Ουκρανία: Από την αρχή της εισβολής έχουν σκοτωθεί τέσσερα παιδιά στο Κιέβο

Η δημοτική αρχή του Κιέβου ανακοίνωσε το Σάββατο ότι 222 άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Κίεβο από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, μεταξύ των οποίων 60 πολίτες και τέσσερα παιδιά. Σε ανακοίνωσή της ανέφερε ότι άλλοι 889 άνθρωποι τραυματίστηκαν, μεταξύ των οποίων 241 πολίτες και 18 παιδιά, στην πρωτεύουσα. Ο Guardian δεν μπόρεσε να επαληθεύσει αυτά τα στοιχεία.

Ζαπορίζια: Επιδιορθώθηκε η μία από τις κατεστραμμένες γραμμές ηλεκτροδότησης στον πυρηνικό σταθμό

Παράλληλα, στην Ζαπορίζια Ουκρανοί ειδικοί επιδιόρθωσαν μία από τις κατεστραμμένες γραμμές ηλεκτροδότησης στον πυρηνικό σταθμό, όπως μετέδωσε το ουκρανικό πρακτορείο Interfax, επικαλούμενο την κρατική εταιρείας ενέργειας.

Οι τρεις από τις πέντε γραμμές υπέστησαν ζημιές ή αποσυνδέθηκαν αφού οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν τον σταθμό, τον μεγαλύτερο στο είδος του στην Ευρώπη, στις 4 Μαρτίου. Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) ανέφερε νωρίτερα ότι η Ουκρανία την ενημέρωση ότι η γραμμή θα πρέπει να λειτουργεί μέχρι τις αρχές τις επόμενης εβδομάδας.
 

Νέους «πονοκεφάλους» για τους πλοιοκτήτες, αναμένεται να δημιουργήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, καθώς ήδη καταγράφονται σοβαρά προβλήματα στην επάνδρωση των πλοίων της εμπορικής ναυτιλίας διεθνώς, ιδίως σε ό,τι αφορά αξιωματικούς, όπου η προσφορά έχει περιοριστεί σημαντικά. Το πρόβλημα αυτό επηρεάζει ιδίως την αγορά των δεξαμενόπλοιων κι έχει ήδη αρχίσει να οδηγεί σε σημαντική άνοδο του μισθολογικού κόστους και υψηλότερα λειτουργικά έξοδα για τα πλοία. Μάλιστα, οι αυξήσεις αυτές έχουν να προστεθούν στο ήδη υψηλό κόστος των ναυτιλιακών καυσίμων, που έχουν καταγράψει άνοδο έως και 50% τις τελευταίες εβδομάδες.

Σύμφωνα με σχετική ανάλυση της Drewry, τόσο η Ρωσία, όσο και η Ουκρανία έχουν, διαχρονικά, αποτελέσει βασικές «δεξαμενές» παροχής αξιωματικών και μελών ανώτερων πληρωμάτων για τον παγκόσμιο εμπορικό στόλο. Η εταιρεία υπολογίζει ότι σήμερα, οι Ρώσοι αξιωματικοί ανέρχονται σε 46.500 και οι Ουκρανοί σε 41.000. Αντίστοιχα, 41.200 Ρώσοι και 32.400 Ουκρανοί αποτελούν μέλη ανώτερων πληρωμάτων. Μάλιστα, τα νούμερα αυτά αφορούν αποκλειστικά σε μεγάλα πλοία της εμπορικής ναυτιλίας και δεν περιλαμβάνουν και μικρότερα σκάφη, που δραστηριοποιούνται στις τοπικές αγορές. Αν υπολογιστούν και τα εν λόγω σκάφη, το συνολικό μέγεθος αγγίζει τους 650.000 αξιωματικούς (αθροιστικά) και τα 920.000 μέλη ανώτερων πληρωμάτων. Πρόκειται για το 13% της παγκόσμιας προσφοράς αξιωματικών και το 8% της παγκόσμιας προσφοράς μελών ανώτερων πληρωμάτων.

Όπως σημειώνει η ανάλυση της Drewry, όσο συνεχίζεται η πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία, τόσο θα αυξάνονται οι πιθανότητες να υπάρξει σημαντικό έλλειμμα προσφοράς, ιδίως αξιωματικών. Οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί αξιωματικοί απασχολούνται σε μεγάλο αριθμό δεξαμενόπλοιων, τόσο αργού πετρελαίου, όσο και φυσικού αερίου, δύο κατηγορίες πλοίων όπου ήδη η προσφορά έμπειρων και καταρτισμένων ανθρώπων είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. Ως εκ τούτου, στον τομέα αυτό θα παρατηρηθούν και τα περισσότερα προβλήματα.

Το πρόβλημα αφορά κυρίως στην μετακίνηση των ανθρώπων αυτών από και προς τα πλοία. Ένα ποσοστό Ρώσων και Ουκρανών ναυτικών θα έχει ήδη κάποιο σπίτι σε κάποια χώρα του εξωτερικού κι έτσι θα είναι σε θέση να ταξιδέψει προς ή από κάποιο πλοίο, στο πλαίσιο της εναλλαγής πληρωμάτων. Ωστόσο, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Drewry, το σχετικό μέγεθος είναι χαμηλότερο του 20% του συνόλου, ποσοστό που πιθανώς να υποχωρήσει πολύ περισσότερο, αν επιβληθούν απαγορεύσεις από την διεθνή κοινότητα στην ελεύθερη μετακίνηση Ρώσων πολιτών.

Αντίστοιχα, οι Ουκρανοί ναυτικοί που σήμερα βρίσκονται στη θάλασσα, θα αντιμετωπίσουν σημαντικό πρόβλημα όσον αφορά τον επαναπατρισμό τους. Το πιο πιθανό σενάριο είναι να ταξιδέψουν σε κάποια γειτονική χώρα με αεροπλάνο κι από εκεί προς την Ουκρανία, με όποιο μέσο μπορέσουν. Προφανώς, κάτι τέτοιο ενέχει μεγάλο κίνδυνο, αλλά όταν η οικογένειά τους βρίσκεται ακόμα σε κίνδυνο, πολλοί θα προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση, πιθανώς ακόμα και να συμμετάσχουν στην άμυνα της χώρας τους. Αντίστοιχα, όσοι Ουκρανοί ναυτικοί βρίσκονταν ήδη στη χώρα τους, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο, μέχρι και απίθανο, να ταξιδέψουν εκτός Ουκρανίας για να επανδρώσουν κάποιο πλοίο.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και σχετική ανάλυση του Διεθνούς Επιμελητηρίου Ναυτιλίας (International Chamber of Shipping), που αναφέρει ότι η σύρραξη στην Ουκρανία θα επηρεάσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, την ομαλή λειτουργία πάνω από 74.000 πλοίων του παγκόσμιου εμπορικού στόλου. Στα πλοία αυτά απασχολούνται Ρώσοι ή Ουκρανοί μέλη πληρωμάτων, που δεν είναι σε θέση να προσεγγίσουν ή να αποχωρήσουν από αυτά.

Ταυτόχρονα, η προσέγγιση των ίδιων των πλοίων σε ουκρανικά ή ρωσικά λιμάνια θεωρείται αδύνατη, όχι μόνο λόγω του υψηλού κινδύνου, αλλά κι εξαιτίας της εκτόξευσης του κόστους ασφάλισης, καθώς έχουν πλέον χαρακτηριστεί εμπόλεμη ζώνη. Μάλιστα, υπάρχουν αναφορές ακόμα και για πληρώματα που εγκατέλειψαν τα πλοία τους στην Ουκρανία, για λόγους ασφαλείας (με την σύμφωνη γνώμη και υποστήριξη και των ίδιων των πλοιοκτητών).

Στο πλαίσιο αυτό, στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, ο Διεθνής Οργανισμός Ναυτιλίας (ΙΜΟ), τμήμα των Ηνωμένων Εθνών, έλαβε την απόφαση να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την δημιουργία ενός ασφαλούς θαλάσσιου διαδρόμου, που θα επιτρέψει στα εμπορικά πλοία και τα πληρώματά τους, που έχουν εγκλωβιστεί στην Μαύρη Θάλασσα και την Θάλασσα του Αζόφ, να αποχωρήσουν χωρίς το ρίσκο να δεχθούν κάποια επίθεση. Σύμφωνα με Ουκρανούς αξιωματούχους, περίπου 100 πλοία ξένης σημαίας κι εκατοντάδες ναυτικοί είναι εγκλωβισμένοι στα λιμάνια της χώρας.

Πηγή: powergame.gr

Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters –επικαλούμενο εσωτερικά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στα οποία είχε πρόσβαση– δημοσίευσε ότι διαφοροποιούνται οι πολιτικές των κοινωνικών δικτύων Facebook και Instagram όσον αφορά τη ρητορική μίσους.

Σύμφωνα λοιπόν με το αποκλειστικό δημοσίευμα, οι δύο πλατφόρμες θα επιτρέπουν στους χρήστες τους σε ορισμένες χώρες να προτρέπουν για βία κατά της Μόσχας και των Ρώσων στρατιωτών, με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία.

Θα επιτρέπονται επίσης –προσωρινά, όπως λέει το Reuters– ορισμένες αναρτήσεις που θα ζητούν τον θάνατο του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν ή του Λευκορώσου προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο. Όπως αναφέρεται, οι παραπάνω αναρτήσεις για τον θάνατο των ηγετών θα επιτρέπονται εκτός εάν εμπεριέχουν «άλλους στόχους».

Σύμφωνα με τα εσωτερικά e-mails, οι προτροπές για βία κατά των Ρώσων θα επιτρέπονται όταν οι αναρτήσεις μιλούν ξεκάθαρα για εισβολή στην Ουκρανία. Οι αλλαγές αυτές θα ισχύουν σε Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία, Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Ρωσία και Ουκρανία.

Παράλληλα, θα επιτρέπονται οι έπαινοι προς το ακροδεξιό τάγμα «Αζόφ», κάτι που συνήθως απαγορεύεται στις πλατφόρμες αυτές. 

 

 

Η Universal Music Group ανέστειλε όλες τις δραστηριότητές της στη Ρωσία και έκλεισε τα γραφεία της στη χώρα, όπως δημοσιεύει το Billboard. 

Το προσωπικό της Universal θα συνεχίσει να λαμβάνει τους μισθούς του για ένα ακαθόριστο χρονικό διάστημα, αναφέρει το Variety, αλλά οι καλλιτέχνες θα δουν το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφικής τους δραστηριότητας να μπαίνει σε αναμονή.

«Με άμεση ισχύ, αναστέλλουμε όλες τις δραστηριότητες στη Ρωσία και κλείνουμε τα γραφεία μας εκεί», ανέφερε σε επίσημη δήλωσή της η Universal Music Group. Στην σχετική αναφέρεται επίσης: «Καλούμε να σταματήσει η βία στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό. Τηρούμε τις διεθνείς κυρώσεις και, μαζί με τους υπαλλήλους και τους καλλιτέχνες μας, συνεργαζόμαστε με ομάδες από μια σειρά χωρών (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Πολωνίας, της Σλοβακίας, της Γερμανίας, της Τσεχίας και της Ουγγαρίας) για να υποστηρίξουμε τις προσπάθειες ανθρωπιστικής βοήθειας να προσφέρει επείγουσα βοήθεια στους πρόσφυγες στην περιοχή».

Η Universal Music Group δεν είναι η μόνη επιχείρηση που προχωράει σε μια τέτοια ενέργεια, καθώς ήδη από την περασμένη εβδομάδα, πολλές μουσικές επιχειρήσεις ανακοίνωσαν ότι «κόβουν τους δεσμούς τους» με τη Ρωσία. Η Live Nation Entertainment (αμερικανική εταιρεία) σταμάτησε να προωθεί συναυλίες ή να διοργανώνει οποιαδήποτε επιχείρηση στη χώρα, ενώ το Spotify ανακοίνωσε τα σχέδια του να κλείσει επ' αόριστον το ρωσικό γραφείο του και η Ευρωπαϊκή Ένωση Ραδιοτηλεοπτικών Μεταφορών απαγόρευσε τη Ρωσία από τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2022. 

Επιπλέον πολλοί καλλιτέχνες διαμαρτυρόμενο για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ακύρωσαν συναυλίες στη χώρα, συμπεριλαμβανομένων των Nick Cave, Green Day, HEALTH, και του Ρώσου ράπερ Oxxxymiron που ακύρωσε έξι sold out συναυλίες. Από τη μεριά της η Nadya Tolokonnikova ακτιβίστρια και συνιδρυτής των Pussy Riot πούλησε NFT για να συγκεντρώσει κεφάλαια και για ουκρανικές ομάδες πολιτών.

Κώστας Κάππας

Άκουσες για γενικευμένες κυρώσεις στην Ρωσία και χάρηκες ανθρωπάκο! 

Και όταν λέμε Ρωσία εννοούμε όχι μόνο Πούτιν και Ολιγάρχες (που να πάει στα κομμάτια, θα ‘χες κάποιο δίκιο) αλλά οτιδήποτε αρχίζει από Ρω!

Αεροπλάνα γεμάτα Καλάσνικωφ για το Κίεβο; Ναι! Μπλοκάρισμα ρωσικών λογαριασμών παγκοσμίως; Ναι! Απαγόρευση πτήσεων της Αεροφλότ στον εναέριο χώρο σου; Ναι! Ματαίωση παραγγελιών από ρωσικούς παραγωγούς προϊόντων; Ναι! Διώξιμο ρώσων φοιτητών από αγγλικά Πανεπιστήμια; Ναι! Απαγόρευση ανάπηρων ρώσων αθλητών στους Παρα-Ολυμπιακούς αγώνες; Ναι! Ματαίωση εκτέλεσης έργων του Τσαϊκόφσκι; Ναι! Απόσυρση γατών ρωσικής ράτσας (!) από καλλιστεία ζώων συντροφιάς; Ναι!

Θα σε εφοδιάσω με ένα ισχυρό επιχείρημα για να δικαιολογήσεις το ξέσπασμα χαράς σου: “Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν!”. Μπορείς επίσης να ισχυρίζεσαι ότι “Ο Πούτιν και οι Ολιγάρχες δεν προήλθαν από παρθενογένεση! Ο ρωσικός λαός τους ψήφισε, άρα αυτοί εκτελούν εντολές του λαού και εάν ο λαός (μαζί και οι αγρότες του, οι φοιτητές του, οι ανάπηροι αθλητές του και οι γάτες του) διαφωνεί με την επίθεση στην Ουκρανία, ας αποσύρει την εμπιστοσύνη του και ας τους ανατρέψει!”.

Το κακό με αυτό το ατράνταχτο επιχείρημα είναι ότι σπέρνεις ιστορικές θύελλες και προβάλλεις δικές σου κοινωνικές ευθύνες... χωρίς να το συνειδητοποιείς ανθρωπάκο.
Δικαιώνεις όλους εκείνους στην Ιστορία της Ανθρωπότητος που είτε λόγω πραγματικής αφορμής, είτε κατασκευάζοντας αφορμές, χρέωσαν ολόκληρους λαούς (π.χ. Εβραίους, μαύρους, Ρομά, κ.α.) με τρομακτικές συνέπειες για αυτούς αλλά και για όλη την Ανθρωπότητα.

Το επιχείρημά σου όμως φωνάζει ότι έχεις και εσύ σοβαρές ευθύνες.

Τα πλουμιστά ρούχα και παπούτσια σου φτιάχνονται από σκλάβους (και ανήλικα) σε πάμπτωχες χώρες οι οποίοι πληρώνονται με πενταροδεκάρες από τις εταιρείες της Ευρώπης σου για την οποία και τις οποίες είσαι υπερήφανος.

Εξ αιτίας σου, αυτοί οι άνθρωποι ενός κατώτερου Θεού, είτε πεινάνε, είτε εγκαταλείπουν την χώρα τους και έρχονται εδώ όπου εσύ τους κλωτσάς τις βάρκες για να γυρίσουν πίσω στα κάτεργα. Για να έχεις φτηνό πετρέλαιο και αέριο, αιματοκύλησες, μέσω των αντιπροσώπων σου, την Λιβύη, το Ιράκ, την Υεμένη και την Συρία.
Με την εμμονή σου να ψηφίζεις φιλονατοϊκές κυβερνήσεις, έχουν φυτευτεί πολεμικές βάσεις στην χώρα μας, γίναμε ορμητήριο για γειτονικές χώρες και την Ρωσία (το ΝΑΤΟ σου, ήδη αιματοκύλισε την Γιουγκοσλαβία) και είμαστε στο στόχαστρό τους ανά πάσα στιγμή… Εάν εσύ θέλεις να αυτοκτονήσεις ή αποφεύγεις να ψάξεις και να καταλάβεις τι γίνεται γύρω σου, εμείς τι σου φταίμε να γίνουμε ολοκαύτωμα;

Μήπως, στην λογική “όχι στα δύο μέτρα και δύο σταθμά”, θα πρέπει να αποδεχθείς και εσύ αγόγγυστα ακριβώς τις ίδιες κυρώσεις που επιβάλεις στον Ιβάν που είναι τσαγκάρης στο Ροστώφ και στην Σβετλάνα την φιλόλογο στην Μόσχα;

“Σε πήρα από τα μούτρα” αλλά δεν επεδίωκα αυτό βασικά. Να σε ταρακουνήσω ήθελα.

Εάν θέλεις την γνώμη μου, εσύ, εγώ, ο ρώσος, ο ουκρανός και όλοι οι υπόλοιποι απλοί πολίτες είμαστε συνάδελφοι στον πόνο, στην εκμετάλλευση και στην εξαπάτηση από το Κεφάλαιο που ΔΕΝ έχει πατρίδα. Όλοι οι πόλεμοι, το trafficking ανθρώπων, οι εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας, το αχόρταγο ρούφηγμα των πόρων της Γης και η καταστροφή του Περιβάλλοντος έχουν ΑΦΟΡΜΕΣ την θρησκεία, το χρώμα του δέρματος, το sex, τις ενδοκοινοτικές και φυλετικές σχέσεις, κ.α. και ΑΙΤΙΑ την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και τελικά την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και το χρήμα.

Δεν είμαστε όμως τελείως ανεύθυνοι. Αυτό που μας αναλογεί, μας υποχρεώνει πάνω απ’ όλα να έχουμε Παιδεία. Να είναι το βασικό μας εργαλείο. Για να ερευνούμε ποιος μας παραπλανά και ποιος όχι και για ποιο λόγο, στα καθημερινά αλλά και στα μεγάλα εθνικά και διεθνή ζητήματα. Για να κατατάσσουμε ορθολογικά, κοινωνικά και ταξικά τον εαυτό μας με βασικό κριτήριο “ζω και βιοπορίζομαι με βάση την προσωπική μου προσφορά εργασίας ή εκμεταλλεύομαι άλλους;”.

Με βάση τα δύο αυτά στοιχεία θα καταλήγουμε νομοτελειακά στο ερώτημα που βάζει ο ποιητής: Συμβιβάζομαι ψευδόμενος στο ίδιο μου τον εαυτό ή ανατρέπω με ότι αυτό συνεπάγει στην βολή μου;

Πηγή: artinews.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της www.ertopen.com

 

''ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΠΛΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ. - ΦΤΙΑΧΝΑΤΕ ΝΕΟΥΣ COVID -19.

«Απαιτούμε τώρα εξηγήσεις» λέει η Μ.Ζαχάροβα στις ΗΠΑ

      Σφοδρή επίθεση στις ΗΠΑ έκανε η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα, η οποία θέτει νέα ερωτήματα για τα αμερικανικά εργαστήρια παρασκευής βιολογικών όπλων στην Ουκρανία. 

Δήλωσε σχετικά: «Τα βιολογικά όπλα που ανέπτυσσαν οι ΗΠΑ έχοντας πλέον ζήσει την εμπειρία του κορωνοϊού (Covid-19), είναι κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις. Όλες οι χώρες αντί να διαβάζουν τα σκουπίδια σε διεθνή μέσα ενημέρωσης, θα πρέπει να ανησυχούν περισσότερο για την τύχη αυτών των βιολογικών όπλων που ανέπτυσσαν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία».
Σχολιάζοντας την παραδοχή της τρίτης τη τάξει της αμερικανικής διπλωματίας, Βικτόρια Νούλαντ για τις ανησυχίες της Ουάσιγκτον μήπως η Ρωσία καταλάβει εργαστήρια έρευνας για βιολογικά όπλα, η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα επεσήμανε ότι η Νούλαντ «Eπιβεβαίωσε την ύπαρξη όχι μόνο των εν λόγω εργαστηρίων, αλλά, όπως τα αποκαλούν στην πραγματικότητα, ερευνητικά.

Και είπε μια αξιοσημείωτη φράση – δηλαδή το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, που χρειαζόταν και τώρα έχουμε – ότι [οι ΗΠΑ] έκαναν τα πάντα για να μην καταλήξουν αυτά τα υλικά στα χέρια της Ρωσίας.
Δεν χρειάζεται να μαντέψουμε τι είδους υλικά είναι αυτά, δεν υπάρχει τίποτα να μαντέψουμε πια εν προκειμένω.
Αυτά είναι τα υλικά που αποδεικνύουν την παράνομη και εγκληματική δραστηριότητα των ΗΠΑ σε ουκρανικό έδαφος», είπε η Ζαχάροβα, εννοώντας ότι κατασκεύαζαν ακόμα και ιούς αντίστοιχους με τον Covid-19!

Σε συνέντευξη Τύπου το πρωί της Πέμπτης η εκπρόσωπος τύπου του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Μαρία Ζαχάροβα, παρατήρησε ότι «δεν γνωρίζουμε πόσα χρόνια αναζητούσαν ευκαιρίες να αναπτύξουν αυτά τα όπλα».
«Βρήκαμε αυτά τα βιολογικά όπλα, βρήκαμε τα εργαστήρια ανάπτυξής τους, βρήκαμε το υλικό αυτό και για στρατιωτικούς σκοπούς στην Ουκρανία» είπε η Μ.Ζαχάροβα απευθύνοντας αμείλικτα ερωτήματα στις ΗΠΑ: «Τι έκανε το υλικό αυτό εκεί; Δεν έχετε σύνορα με τη χώρα αυτή, δεν έχετε στρατιωτικές δυνάμεις υπό το κάλυμμα της επιστημονικής ανακάλυψης. Τι έκαναν οι εμπειρογνώμονες που έδιναν οδηγίες στους Ουκρανούς τι να κάνουν;»
«Σήμερα θα θέλαμε απαντήσεις, ο κόσμος πρέπει να μάθει τι σκοπό είχατε εκεί; Ποιος ήταν ο σκοπός του προγράμματος; Ποιος ήταν ο όγκος των επενδύσεων για τις βιολογικές έρευνες στην Ουκρανία;» συνέχισε το σφυροκόπημα η εκπρόσωπος του υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας.
Η Μαρία Ζαχάροβα είπε, ακόμα, ότι «το προσωπικό των ουκρανικών εργαστηρίων έλαβε στις 24 Φεβρουαρίου έγγραφα για την απομάκρυνση ιών χολέρας και άλλων ασθενειών που αποθηκεύονταν στα εργαστήρια και υπάρχουν έγγραφα γι’ αυτό».
«Πλέον δεν ζητάμε απαντήσεις, απαιτούμε. Μιλάμε για την προσπάθεια της ουκρανικής επιστημονικής κοινότητας να αναπτύξει ιούς. Στα ουκρανικά εργαστήρια υπήρχαν στελέχη βιολογικών ιών. Η καταστροφή του υλικού αυτού διατάχθηκε για να κρυφτούν πληροφορίες. Καταστράφηκε το σύνολο;» αναρωτήθηκε η Μαρία Ζαχάροβα. 

«Την εντολή έδωσε το υπουργείο Υγείας της Ουκρανίας. Και ποιος ήταν ο επικεφαλής; Ποιος ήταν αυτός που ενεπλάκη στην υγειονομική προστασία; Κατεστράφη πλήρως το υλικό ή όχι; Και πώς μπορούμε να το ελέγξουμε; Μήπως βρίσκεται στα χέρια ακραίων στοιχείων και πώς μπορούμε να το ελέγξουμε αυτό;» έθεσε νέα ερωτήματα η Μαρία Ζαχάροβα.
Συνεχίζοντας την επίθεση στις ΗΠΑ η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας είπε ότι «υπάρχουν βιολογικά εργαστήρια σε όλο τον κόσμο και το Υπ. Άμυνας των ΗΠΑ ελέγχει αυτό το πρόγραμμα και αυτά τα εργαστήρια που δεν βρίσκονται σε καθεστώς παρακολούθησης».

Χθες και η Κίνα ζήτησε εξηγήσεις από τις ΗΠΑ για τα 26 εργαστήρια βιολογικού πολέμου που χρηματοδοτούσε στην Ουκρανία: «Να εξηγήσουν γιατί ανέπτυσσαν βιολογικά όπλα στα εργαστήρια της Ουκρανίας» σε μία εξέλιξη που δείχνει ότι η Κίνα όχι απλώς συμπαρατάσσεται με την Ρωσία, αλλά θέτουν και ζητήματα τήρησης του διεθνούς δικαίου από τις ΗΠΑ!